Hasło tygodnia: Czego Bóg od nas oczekuje? (por. Mi 6,6-8)
Podczas Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan 2013 rozważany będzie biblijny tekst zaczerpnięty z Księgi Micheasza 6,6-8.
Z czym mam wystąpić przed Panem, pokłonić się Bogu Najwyższemu?
Czy mam wystąpić przed Nim z całopaleniami, z rocznymi cielętami?
Czy Pan ma upodobanie w tysiącach baranów, w dziesiątkach tysięcystrumieni oliwy?
Czy mam dać swojego pierworodnego za swoje przestępstwo, własne dziecko na oczyszczenie mojego grzechu?
Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie:
tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze chodził ze swoim Bogiem.
Wprowadzenie w tematykę roku 2013 Czego Bóg od nas oczekuje? (por. Mi 6,6-8) Chrześcijański Ruch Studencki w Indiach ? dla uczczenia swego stulecia ? został zaproszony do przygotowania we współpracy z Wszech- indyjską Federacją Uniwersytetów Katolickich i Narodową Radą Kościołów w Indiach materiałów na Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan w 2013 r. Podczas przygotowań zdecydowano, że w kontekście wielkiej niesprawiedliwości w stosunku do dalitów poszukiwania widzialnej jedności chrześcijan, tak w Indiach jak i w Kościele, nie można oddzielać od przeciwstawiania się systemowi kastowemu i od zaakcentowania wkładu, jaki ci najbiedniejsi z biednych wnieśli w dzieło jedności. Wspólnoty dalitów obejmują zarówno tych, którzy podlegają indyjskiemu systemowi kastowemu, jak i tych spoza niego. Wszyscy ci ludzie są jednak ofiarami systemu, będącego formą segregacji społecznej opartej na pojęciach rytualnej czystości i nieczystości. Dalici pozostają na marginesie społeczeństwa, są słabo reprezentowani politycznie, wykorzystywani ekonomicznie i kulturowo wykluczeni. Ponieważ chrześcijaństwo nie zna tego typu podziałów, wspólnoty dalickie przyjmowały je jako swoją religię i obecnie 80% indyjskich chrześcijan to właśnie dalici lub ich potomkowie. Pomimo znacznego postępu dialogu w XX w. Kościoły w Indiach wciąż pozostają podzielone. Źródłem podziałów są różnice doktrynalne przejęte od Kościołów europejskich prowadzących na tych terenach działalność misyjną. Wewnętrznym podziałom Kościołów indyjskich sprzyja także system kastowy, który obok apartheidu, rasizmu i nacjonalizmu, stanowi wielkie wyzwanie dla jedności chrześcijan w Indiach i dla moralnego świadectwa Kościoła jako jednego ciała Chrystusa. System kastowy jest więc drażliwym zagadnieniem doktrynalnym. Osoby przygotowu- jące materiały na tegoroczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, mając na uwadze kontekst chrześcijaństwa indyjskiego, zapraszają nas do zbadania dobrze znanego biblijnego tekstu z Księgi Micheasza 6,6-8 i skupienia się na pytaniu: ?Czego Pan od ciebie oczekuje??. Micheasz jest jednym z dwunastu mniejszych proroków Starego Testamentu. Pochodził z Moszeret leżącego na południowy zachód od Jerozolimy, swoją prorocką misję prowadził w Judei w latach 737-690 p.n.e., za panowania Jotama, Achaza i Hiskiasza (Mi 1,1). nieczyści ? ich dotknięcie (a w niektórych regionach Indii nawet spojrzenie) wymagało przeprowadzenia rytuału oczyszczającego. Dyskryminacja dalitów została uznana za bezprawną przez indyjską konstytucję z 1950 r., ale ich sytuacja społeczna poprawia się bardzo powoli. Działał w tych samych politycznych, ekonomicznych i religijnych warunkach, co współczesny mu Izajasz, i wraz z nim był świadkiem zniszczenia Samarii oraz najazdu asyryjskiego na królestwo południowe w 701 r. p.n.e. Księga Micheasza wyraża smutek z powodu nieszczęścia, jakie dotknęło jego lud, i gniew wobec przywódców, którzy ten lud zdra- dzili (2,1-5). Zwiastowanie Micheasza skupia się wokół idei sądu i zbawienia. Struk- turę jego prorockiej Księgi można przyrównać do swego rodzaju wędrówki: od sądu nad Judą, Izraelem i ich przywódcami (rozdziały 1-3), przez zapowiedź zbawienia (rozdziały 4-5), przypomnienie istoty religijności (rozdział 6), do nadziei odrodzenia narodu i radości zbawienia (rozdział 7). W pierwszej części Micheasz surowo krytykuje tych przedstawicieli władzy ? zarówno politycznej jak i religijnej ? którzy jej nadużywają i okra- dają biednych. To oni zdzierają z nich skórę i mięso z ich kości (3,2) i wymie- rzają sprawiedliwość za łapówki (3,11). W drugiej części Micheasz wzywa lud, by poszedł w pielgrzymce na górę Pana... który będzie nas uczył swoich dróg, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami (4,2). W trzeciej części prorok przypomina, co jest dobre i czego żąda Pan (6,8). Przepowiednia Bożego sądu pojawia się w czwartej części Księgi wraz z wezwaniem, by oczekiwać zbawienia w nadziei i z wiarą w Boga, który przebacza winę i odpuszcza przestępstwo resztce swojego dziedzictwa (7,18). Ta nadzieja skupia się na Mesjaszu, który będzie pokojem (5,4) i przyjdzie z Betlejem (5,1), niosąc zbawienie aż po krańce ziemi (5,3). Micheasz wzywa wszystkie narody świata, aby wzięły udział w tej wędrówce ku sprawiedliwości i pokojowi. Orędzie Micheasza na temat sprawiedliwości i pokoju koncentruje się w rozdziałach 6,1 ? 7,7 jego Księgi, a część tego przesłania stanowi motyw przewodni tegorocznego Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześci- jan. Prorok podkreśla rolę sprawiedliwości i pokoju w historii relacji Boga z ludźmi i zaznacza, że ta historia powinna stanowić podstawę etycznego postępowania i zachowań ludu. Tak jak inni prorocy, którzy działali w okresie monarchii izraelskiej, Micheasz przypomina ludowi wybranemu, że to Bóg wyprowadził go z niewoli egipskiej i przez Przymierze powołał do życia w godności, równości i sprawiedliwości. Prawdziwa wiara w Boga wiąże się z osobistym uświęceniem i poszukiwaniem sprawiedliwości społecz- nej, a wybawienie od zniewolenia i codziennych upokorzeń wymaga, by człowiek raczej wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obco- wał ze swoim Bogiem, niż pielęgnował rytuał, ofiary i całopalenia (6,7-8). Sytuacja dalitów w Indiach w dużym stopniu przypomina sytuację ludu Bożego w czasach Micheasza. Dalici również doznają ucisku i niesprawie- dliwości od tych, którzy chcieliby odmówić im praw i pozbawić godno- ści. Prorok opisuje takich chciwych ludzi, którzy wykorzystują biednych, jako tych, którzy ?jedzą mięso jego ludu, zdzierają z niego skórę i łamią jego kości? (3,3). Wzywa więc, aby ? jak oczekuje tego Bóg ? w centrum naszego życia religijnego umieścić sprawiedliwość, a nie rytuały i ofiary, które bez sprawiedliwości tracą swój sens. Przesłanie proroka jest aktualne również w kontekście dyskryminacji dalitów, legitymizowanej religijnie przez pojęcia rytualnej ? lecz w tym wypadku niechrześcijańskiej ? czystości i nieczystości. Micheasz akcentuje moralny aspekt wiary, a odniesienie tego do sytuacji współczesnych dalitów wymaga od nas odpowiedzi na pytanie, czego Bóg naprawdę od nas oczekuje ? czy tylko składania ofiar, czy też kroczenia z Nim w sprawiedliwości i pokoju? Chrześcijańskie uczniostwo wymaga kroczenia ścieżkami sprawiedli- wości, miłosierdzia i pokory. Odniesienie do ?wędrówki? zostało wybrane nieprzypadkowo jako element łączący osiem dni. Wędrowanie oznacza aktywność, zamierzone i ciągłe działanie. W znaczeniu przenośnym wskazuje na dynamikę chrześcijańskiego uczniostwa. Ponadto temat Dziesiątego Zgromadzenia Światowej Rady Kościołów, które odbędzie się w Busan (Pusan) w Korei w 2013 r. pod hasłem: ?Bóg życia prowa- dzi nas do sprawiedliwości i pokoju?, współbrzmi z obrazem Trójjedynego Boga, który towarzyszy ludzkości i wkracza w jej historię, zapra- szając wszystkich, by pielgrzymowali w partnerstwie.
zaczerpnięte z broszury przygotowanej na TMoJCh
